W czym?
Dawno temu suszone zioła przechowywano w lnianych woreczkach, natomiast teraz najczęściej w szczelnych pojemnikach i dlatego wysuszony surowiec powinien być jak najszybciej zapakowany.
Wyróżnia się kilka typów opakowań:
Opakowania szczelne – do surowców higroskopijnych, zawierających łatwo rozkładające się substancje czynne, i do surowców aromatycznych. Są to: butelki, balony i słoiki szklane, beczki metalowe i drewniane, skrzynie uszczelnione papierem pergaminowym oraz kilkuwarstwowe torby papierowe z warstwą tzw. „ocean”.
Opakowania półszczelne – do większości surowców. Są to: torby papierowe, kartony , skrzynie, worki z gęstej tkaniny.
Opakowania normalne – do surowców masowych i mniej wrażliwych na wilgoć i wietrzenie. Są to: worki jutowe, papierowe, tkaniny jutowe.
Opakowania przewiewne – do surowców, które łatwo się zaparzają. Są to: kosze, bele i worki z luźnej tkaniny.
Zioła pakuje się ostrożnie, lekko ugniatając.
- Należy opisać pojemniki z ziołami, podając zawartość i rok zbioru. Możemy również umieścić informację na temat możliwości ich zastosowania.
- Przyprawy ziołowe przechowujemy w pojemniczkach szklanych, szczelnie zamykanych, najlepiej w słoiczkach z zielonego lub brązowego szkła.
Gdzie?
Zioła przechowujemy w miejscach suchych, przewiewnych i z dala od źródeł silnych zapachów, słońca, wilgoci i kurzu. Im mocniej zioło pachnie, tym szczelniejszego wymaga opakowania. Należy je zabezpieczyć przed zanieczyszczeniami przez zwierzęta (np. myszy uwielbiają kminek) i wniknięciem owadów. Regularnie sprawdzamy czy zioła nie zwilgotniały, nie pojawiła się pleśń lub owady. Niektóre zioła są higroskopijne i pochłaniają wilgoć z powietrza.
Jak długo?
Do każdego opakowania powinna być przyczepiona etykietka z wypisaną nazwą surowca i datą jego zbioru.
- Przechowywane ponad rok są już najczęściej bezwartościowe pod względem leczniczym. Większość ziół traci swoje właściwości po roku.
- Pachnące zioła i kwiaty możemy przechowywać przez dwa lata.
- Korzenie maksymalnie pięć lat.
- Owoce do trzech lat.
- Kminek około dziesięciu lat.
- Zioła zmielone, mieszanki przyprawowe rozdrobnione, nie dłużej niż przez rok.
Nawet przy bardzo dokładnym przestrzeganiu zasad przechowywania ziół, mogą uaktywnić się enzymy na tyle, że zaczną się procesy rozpadu związków chemicznych, które nie zostają zahamowane. Dlatego po roku, a najdalej po półtora, zapasy naszych surowców leczniczych w postaci kwiatów i liści powinniśmy wymienić na świeże.
Które, jak ?
Ususzone kwiaty
W miarę możliwości przechowujemy rozłożone płasko. Z nagietka jedynie same „płatki”. Drobne kwiaty i kwiatostany (lawenda, rumian, rumianek) przechowujemy w całości.
Ususzone nasiona.
- Nasiona do siewu trzymamy w ciemnym i chłodnym i zabezpieczonym przed mrozem miejscu.
- Nasiona (przyprawy ziarniste), które są również leczniczymi surowcami, jak np. kminek, koper włoski, koper ogrodowy, kolendra, anyż przechowujemy w zakręconych słoikach aż do momentu ich zużycia (nie zmielone! rozdrabnia się je tuż przed użyciem w specjalnie do tego przeznaczonym młynku lub moździerz).
Ususzonych liści
Suche liście należy oberwać z pędów. Przechowuje się je w całości i kruszy bezpośrednio przed użyciem. Jeśli pojawi się wilgoć na ściance słoja, znaczy to, że liście nie były właściwie wysuszone. Powinno się je dosuszyć. Liście podobnie jak kwiaty, umieszczamy w ocynkowanych puszkach lub zakręcanych, ciemnych słoikach, a jeśli do papierowych toreb to podwójnie!!! a nawet potrójnie!!! chyba, że mamy torebki papierowe wewnątrz pokryte folią.
Ususzone korzenie i kłącza
Przechowujemy w nieprzezroczystych, szczelnych pojemnikach.
Ususzona kora
Przechowujemy w szczelnych słojach.
źródło: Lesley Bremness. Wielka księga ziół. Warszawa 1991 Władysław Walewski. Towaroznawstwo zielarskie. Warszawa 1985
Podobne tematy:
Warunki suszenia: cząbru, oregano, tymianku, melisy, mięty, lawendy, szałwii, pokrzywy
Czy można przechowywać zioła w plastikowym szczelnie zamykanym pojemniku?